Zoekresultaten

Indaver te Beveren verwerkt jaarlijks zo'n 110.000 tot 130.000 ton afval. Dit wordt voornamelijk aangeleverd door de afvalintercommunales van de provincie Vlaams-Brabant. Gezien het verwerkingscontract op 1/7/2023 afloopt, zal dat afval uit Vlaams-Brabant vanaf dan niet langer naar Indaver gaan. Het afval van intercommunale Ecowerf, goed voor zo’n 53.000 ton/jaar zal door de Limburgse afvalverwerker Bionerga gebeuren (afval zal naar Biostoom Beringen gaan). Het afval van intercommunale Intradura, goed voor zo’n 54.000 ton, zal via een in-house constructie worden toevertrouwd aan de intercommunale IVBO te Brugge, die in haar verbrandingsoven met een grote overcapaciteit kampt. Info : besluit van de intercommunale Ecowerf (die als aankoopcentrale voor alle Vlaams-Brabantse intercommunales optrad). Indaver ging hiertegen in beroep bij de Raad van State maar haalde hierbij bakzeil . Het gevolg van dit alles is dat vanaf 1/7/2023 een extra 110.000 ton verbrandingscapaciteit vrijkomt bij Indaver en we dus niet moeten vrezen voor Italiaanse toestanden waarbij het Antwerps afval niet langer zou kunnen opgehaald/verwerkt kunnen worden indien de ISVAG- oven zou moeten sluiten. De argumentatie van ISVAG dat een sluiting van de installatie het algemeen belang zou aantasten doordat niet langer het afval uit de Antwerpse regio zou kunnen worden verwerkt, wordt hierdoor ontkracht. Het zogenaamd nijpend tekort aan verbrandingsinstallaties in Vlaanderen, wordt ook in feite weerlegd door de overcapaciteit in Brugge. Dit versterkt opnieuw onze argumentatie dat een "nulalternatief" in het Milieu Effecten Rapport (MER) van ISVAG ten onrechte ontbreekt, zoals de Raad voor Vergunningsbetwistingen in de afgelopen beroepsprocedure reeds duidelijk bevestigde. De verwerking bij Indaver in Beveren is, gelet op het veel hogere energierendement, overigens veel milieuvriendelijker . Dat energierendement (en de bijhorende vermeden CO2-emissies) gaat door de beslissing tot aanleg van Ecluse 2 (uitbreiding stoomnet naar rechteroever waar onder meer het havenbedrijf Evonik op gaat aansluiten) alleen maar toenemen. Bron: vrt Evonik gaat na aansluiting niet langer zelf stoom produceren uit aardgas, wat natuurlijk ook de stikstofuitstoot van Evonik gaat doen afnemen. De installatie van Indaver is binnenkort ook aansluitbaar op de geplande CO2-backbone van "Antwerp@C". Ze is dus klaar voor het moment dat de CO2- emissies van afvalverbranding, overeenkomstig het akkoord tussen Europees Parlement en Europese Raad, vanaf 2028 worden ingesloten in het Europees emissiehandelssysteem (ETS).

Een coalitie van buurtbewoners uit Aartselaar en Wilrijk (ondersteund door de Aartselaarse MINAraad), Bond Beter Leefmilieu (BBL) en Natuurpunt vraagt de Raad voor Vergunningsbetwistingen om de nieuwste omgevingsvergunning van ISVAG, door minister Demir op 4 november 2022 verleend, te schorsen én te vernietigen . Deze vergunning werd weliswaar op proef verleend voor een termijn van twee jaar, maar de minister zet tegelijk wel de deur open voor een bijkomende termijn van twintig jaar. De raadslieden van de beroepers, die ervoor gezorgd hebben dat op 22 april de beide vorige ISVAG-vergunningen werden vernietigd, hebben er wel degelijk opnieuw alle vertrouwen in dat de Raad omwille van ettelijke inhoudelijke en juridische tegenstrijdigheden en onwettigheden het beroep zal inwilligen. Waarom wordt, naast de vernietiging, meteen ook de schorsing aangevraagd? De “schorsing bij gewone hoogdringendheid” is aangewezen omdat ten gevolge van de verdere exploitatie van de ISVAG-oven onvermijdelijk verontrustende gezondheidseffecten optreden. En deze effecten blijven ook voortduren. Zo wordt door de MER-deskundige de stikstofimpact op de gezondheid van de omwonenden beoordeeld met de meest negatieve score van -3. Daarnaast schrijft de MER-deskundige ook diverse negatieve biodiversiteitseffecten aan de ISVAG-rookgassen toe. En bovendien manifesteren deze schadelijke effecten zich zolang ISVAG ter plaatse afval blijft verbranden. Als de Raad de gevraagde schorsing inwilligt, moet ISVAG onmiddellijk stoppen met de uitvoering van de vergunning (lees: ISVAG moet dan stoppen met afval te verbranden). Slechts een schorsing garandeert dus dat de schadelijke gezondheids- en biodiversiteitseffecten zich niet langer kunnen voordoen. De stopzetting van de verbrandingsactiviteiten duurt minstens tot het ogenblik dat de Raad zich heeft uitgesproken over het gelijktijdig met de schorsing ingediende beroep tot nietigverklaring. Een greep uit de talloze beroepsargumenten De ISVAG-vergunning gaat zonder meer voorbij aan het nochtans bindend advies van het Agentschap voor Natuur en Bos (ANB), dat tweemaal ongunstig was omwille van de onherstelbare en daarom ontoelaatbare stikstofdepositie van de ISVAG-oven in het aanpalend VEN-gebied. Hierdoor werd de ISVAG-aanvraag door ANB als strijdig met direct werkende normen van het Natuurbehoudsdecreet beoordeeld, wat meteen de aanvraag van rechtswege onvergunbaar maakt. De vergunning gaat ook voorbij aan de pertinente opmerking van de Vlaamse Openbare Afvalstoffenmaatschappij (OVAM), dat het in 2017 goedgekeurde milieueffectenrapport onmogelijk nog kan opgaan voor de anno 2022 volledig gewijzigde ISVAG-aanvraag. De OVAM stelt daarom samen met ons terecht vast dat het project-MER inherent gebrekkig en bijgevolg onwettig is. Ook gaat de vergunning helemaal niet in op stelling uit het OVAM-advies dat door beslist Vlaams (afval)beleid tegen 2030 ruim een half miljoen ton minder restafval in Vlaamse afvalovens moet worden verwerkt. Hetzij driemaal de capaciteit van de ISVAG-oven op overschot... Aan een ander door de OVAM opgeworpen manifest gebrek, namelijk de ondermaatse energie-efficiëntie van de ISVAG-oven, bovendien zonder enige concrete garantie om hieraan te kunnen verhelpen, wordt met de vergunning evenmin verholpen. Ook aan de ontbrekende, nochtans wettelijk verplichte kosten-baten-analyse (KBA) wordt zowel door de bevoegde adviesinstantie (het Vlaams Energie- en KlimaatAgentschap - VEKA) als door de minister helemaal niet getild. Opnieuw een manifeste ontwettigheid. En dat de gezondheidsproblematiek ondanks alles helaas nog steeds niet ter harte wordt genomen, moet worden besloten uit het feit dat de vergunning zelfs werd verleend zonder een advies van het Vlaams Agentschap voor Zorg en Gezondheid. Ook al werd wel degelijk erkend dat in de directe woonomgeving rond de ISVAG-oven de GezondheidsAdviesWaarde (GAW) voor stikstof ernstig wordt overschreden en dat ook de blootstelling aan cadmium, naast andere polluenten w.o. Pfas, mogelijks een gezondheidsprobleem vormt. De volksgezondheid: blijkbaar een detail… Hoe gaat het nu verder? De verwachting is dat de Raad voor Vergunningsbetwistingen zich binnen een termijn van vier tot zes maanden zal uitspreken over het ingediende schorsingsverzoek. Zoals gezegd, moet ISVAG bij de inwilliging van het schorsingsverzoek onmiddellijk alle activiteiten stopzetten, en dit minstens tot op het ogenblik dat de Raad zich over het vernietigingsverzoek heeft uitgesproken. Dit tweede arrest volgt gewoonlijk zes tot acht maanden na het schorsingsarrest. En daarna is het normaliter opnieuw aan de minister. De beroepers hopen er evenwel stellig op dat de argumentatie van de Raad de minister ditmaal geen enkele beoordelingsmarge (manoeuvreerruimte) meer zal laten, waardoor de vergunning moet worden geweigerd. Het is zelfs mogelijk dat de Raad zich in de plaats stelt van de minister, wanneer de beslissing zou worden vernietigd op grond van een zuiver gebonden bevoegdheid. Dit is in het ISVAG-dossier wel degelijk mogelijk omdat de gewraakte proefvergunning werd verleend ondanks enkele onoverkomelijke legaliteitsbelemmeringen. Bovendien werd sinds 24 juni 2021 deze bevoegdheid tot indeplaatsstelling nog uitgebreid naar gevallen waarbij er sprake is van een feitelijk gebonden bevoegdheid. Bijvoorbeeld wanneer de Raad in casu zou vaststellen dat de oorspronkelijke appreciatiebevoegdheid van de minister omwille van de voorgaande vernietigingsarresten reeds volledig uitgehold is. En gaat het afval van Antwerpenaren nu niet in de straten blijven staan? Het intussen gekende politieke riedeltje, dat het afval van 1 miljoen mensen uit het ISVAG-werkingsgebied in de straten zal blijven staan bij een eventuele sluiting van de oven, is intussen zowel afgezaagd als volkomen ongegrond. Daags na de vernietigingsarresten van 22 april van de beide vorige ISVAG-vergunningen, heeft OVAM-woordvoerder Jan Verheyen in de media verklaard dat dit niet het geval zal zijn. De OVAM zal steeds voor een oplossing zorgen. Zoals de OVAM trouwens onlangs in augustus en september nog bewees door de ernstige nood aan brandbaar afval in vijf Vlaamse afvalovens te lenigen door de uitvaardiging van een afvalexportverbod. En trouwens ISVAG heeft zelf ook een plan B, in de zin dat het afval steeds bij INDAVER in Beveren kan worden verwerkt (contract Ibogem/ISVAG met INDAVER). BBL, Natuurpunt, de buurtbewoners in Aartselaar en Wilrijk en de Aartselaarse MINAraad kijken dus bijzonder reikhalzend uit naar het definitieve einde - ditmaal zonder epiloog - van het onverkwikkelijke ISVAG-verhaal! inlichtingen: Bond Beter Leefmilieu - Tycho Van Hauwaert - tycho.vanhauwaert@bblv.be - 02/282 19 49 Natuurpunt - Griet Van Den Berghe - griet.vandenberghe@natuurpunt.be - 015/29 27 95 MINAraad Aartselaar - Erwin Van De Mosselaer - minaraadaartselaar@gmail.com

Ondanks door ANB opgeworpen stikstofprobleem en structureel overschot aan verbrandingscapaciteit, krijgt ISVAG een nieuwe vergunning voor twee jaar. MINA-raad Aartselaar zal zich blijven verzetten! Niettegenstaande er helemaal geen manoeuvreerruimte meer was, gelet op het bindend negatieve advies van het Agentschap voor Natuur en Bos wegens een niet te remediëren stikstofimpact (strijdigheid met bindende normen), maar ook omwille van het structurele overschot aan verbrandingscapaciteit op Vlaams niveau, heeft Vlaams milieuminister Demir vrijdag 4 november 2022 toch de gewraakte Wilrijkse ISVAG-oven een nieuwe vergunning voor opnieuw twee jaar “ afvalverbranding tussen de mensen ” verleend. En zelfs met perspectief op nog veel langer! We hadden ook niet anders verwacht. Een déjà-vu van jewelste dus, maar tegelijk een zware ontgoocheling voor al wie de hoop koesterde dat minister Demir zich wat ISVAG betreft toch wel van haar illustere voorgangster (J. Schauvlieghe) zou onderscheiden. Meer van hetzelfde dus blijkbaar… Noodgedwongen, maar met het allergrootste vertrouwen in de goede en zelfs zeer spoedige afloop, mag de minister er zich aan verwachten dat vanuit Aartselaar de Raad voor Vergunningsbetwistingen zal worden gevraagd de zoveelste ISVAG-vergunning andermaal te vernietigen. Mogelijks zelfs bij hoogdringendheid te schorsen. De raadslieden die Aartselaar reeds viermaal terzake met succes bijstonden in de bij deze beroepsinstantie tegen de opeenvolgende ISVAG-vergunningen ingediende beroepen, hebben deze vorderingen inmiddels reeds voorbereid. De MINA-raad zal daarom de Aartselaarse bestuurders opnieuw adviseren om tegen de nieuwe ISVAG-vergunning beroep aan te tekenen. De slaagkansen van deze beroepen worden overigens nog versterkt door het recente, tweede arrest van de Raad voor Vergunningsbetwistingen van vrijdag 27 oktober ll. met nummer RvVb-A-2223-0165, waarbij de instructienota inzake stikstof van minister Demir naar de prullenmand werd verwezen omwille van het onaanvaardbare onderscheid dat in de nota wordt gemaakt tussen stikstofdepositie afkomstig van de landbouw en deze van de industrie (bv afvalverbranding…). Amper een week later wordt met de ISVAG-vergunning dit nieuwe arrest genegeerd . Of maakt de minister misschien een onderscheid tussen de stikstofuitstoot van private bedrijven en deze van openbare (intercommunale) bedrijven (sic)? De minister heeft allicht ook eieren voor het door haar reeds toegekende Vlaams subsidiegeld gekozen, want zonder nieuwe vergunning dreigde de riante subsidie “groene warmte”, door minister Demir toegekend voor de uitrol van een nieuwe oostelijke tak van het warmtenet richting Edegem-Wilrijk, te komen vervallen. Hoe kan men dan nog spreken van een neutraal en objectief besluitvormingsproces? Hoe dikwijls nog wordt de Vlaamse belastingbetaler bedrogen? Moesten wij ISVAG-bestuurder zijn, zouden we nog even wachten op het verdict van de Vlaamse beroepsinstantie, alvorens op kosten van de belastingbetaler de zoveelste studies te bestellen bij bevriende studiebureaus om te helpen het onmogelijke te bewijzen…

Ontoelaatbare overheidsbemoeienis: OVAM beschermt Vlaamse afvalovens tegen goedkopere en meer duurzame buitenlandse concurrenten. Recent heeft de Vlaamse Afvalstoffenmaatschappij (OVAM) de bedrijven die in Vlaanderen huishoudelijk afval ophalen en die over rechtsgeldige exportvergunningen beschikken om dit afval naar goedkopere buitenlandse verwerkingsinrichtingen af te voeren, verboden dit te doen. De enige reden blijkt een acuut tekort aan afval te zijn in diverse Vlaamse afvalovens... Reeds op 13 september ll., tijdens het persmoment dat de MINAraad had georganiseerd in het kader van het tweede openbaar onderzoek over de ISVAG-vergunningsaanvraag, had de delegatie van de Rotterdamse afvalverwerker AVR gewag gemaakt van een erg discutabele interventie van de OVAM naar haar Vlaamse klanten toe. AVR kondigde toen ook aan dit niet zonder slag of stoot te laten gebeuren. Dergelijke overheidsbemoeienis strijdt immers met de duidelijke EU-afvalkaderrichtlijn en bovendien wordt op die manier ook de mededinging in een vrije Europese commerciële (afval)markt onmogelijk gemaakt. op 18 augustus ll. onder de titel “Tijdelijke uitvoerstop brandbaar afval Vlaanderen” verstuurt de OVAM een elektronisch bericht met volgende inhoud (citaat ten dele): “ Verschillende Vlaamse afvalverbrandingsinstallaties hebben momenteel te kampen met grote tekorten wat de aanvoer van afval betreft. Hierdoor dreigen sommige installaties zelfs tijdelijk te moeten worden stopgezet. Verwacht wordt dat deze tekorten nog enkele weken zullen aanhouden … ” Waarna de OVAM “vraagt” om “ (…) dus tijdelijk geen gebruik meer te maken van de verleende exportvergunningen en hiermee te voldoen aan de door de OVAM opgelegde voorwaarde dat de OVAM de uitvoer van afval onder deze kennisgevingen (tijdelijk) kan stopzetten indien de Vlaamse verwerkingscapaciteit onvoldoende benut wordt. Deze vraag tot stopzetting van de uitvoer van brandbaar afval geldt tot week 37 .” op 8 september ll. verstuurt de OVAM een nieuw elektronisch bericht onder de titel “ uitvoerstop Vlaams afval ”, met volgende inhoud (citaat ten dele): “ (…) Echter, de situatie is nog steeds niet genormaliseerd en er worden al zeker tot week 39 nog tekorten verwacht bij de Vlaamse AVI ‘s. Het is daarom dat de OVAM beslist heeft om het opgelegde uitvoerverbod te verlengen met nog eens twee weken, dus t.e.m. week 39. ” En “ (…) De Vlaamse afvalverbrandingsinstallaties die de komende weken nog de grootste tekorten verwachten zijn: 1. Biostoom Beringen; 2. IVM; 3. IMOG, 4. SLECO (via Indaver of Veolia); 5. Indaver. ” op 22 september ll. verstuurt de OVAM nogmaals een elektronisch bericht met volgende inhoud (citaat ten dele): “ Eerst en vooral willen we jullie bedanken voor de inspanningen die jullie geleverd hebben om deze uitvoerstop te respecteren. Hierdoor kon vermeden worden dat er enkele ovens stilgelegd moesten worden . Momenteel zijn de grootste tekorten bij de Vlaamse ovens weggewerkt doordat ze op heel wat extra tonnen konden rekenen omwille van de opgelegde uitvoerstop en er enkele ovens in geplande shut-down zijn voor onderhoudswerken. Op basis van die gegevens geven we hiermee de goedkeuring om in week 40 en 41 terug afval uit te voeren op voorwaarde dat het nabijheidsbeginsel zo goed mogelijk wordt gerespecteerd en de eigen capaciteit maximaal wordt benut.Verschillende Vlaamse installaties geven aan dat er opnieuw grote aanvoertekorten dreigen wanneer al deze extra tonnen opnieuw zouden worden uitgevoerd voor verwerking buiten Vlaanderen. Daarom blijft de OVAM de situatie van nabij opvolgen en zullen we over twee weken een nieuwe evaluatie opmaken. Indien blijkt dat er opnieuw grote tekorten voordoen zal de OVAM opnieuw een uitvoerstop opleggen. Daarom adviseren we jullie om voor de tonnen die voorheen op export gingen zoveel mogelijk een structureel alternatief te zoeken in Vlaanderen. ” Gaat de Vlaamse overheid (OVAM) hiermee haar boekje te buiten? Het door de OVAM uitgevaardigd afvalexportverbod is alvast geenszins op milieuredenen gestoeld, maar uitsluitend op louter protectionistische, commercieel-financiële argumenten, ter bescherming van de Vlaamse ovenexploitanten en hun riante inkomsten uit afvalverbranding. Hierdoor – cynisch genoeg – moet de Vlaamse belastingbetaler opdraaien voor de extra verwerkingskosten, want feit is dat verwerking in de meer milieu- én duurzaamheidsperformante buitenlandse ovens nu eenmaal +/- 20% goedkoper is. Maar dat is voor de OVAM en de Vlaamse ovenexploitanten blijkbaar maar een detail. De OVAM-interventies zouden daarom wel degelijk in strijd zijn met de EU-afvalkaderrichtlijn en de EVOA-regelgeving. Dit moet worden afgeleid uit diverse arresten van het Europees Hof van Justitie en ook van de Raad van State. Bovendien zou het rechtstreeks ingrijpen van een overheidsinstelling in een vrije commerciële markt ook strijden met de EU-regels inzake de mededinging en concurrentie. Ook wij vernamen intussen dat de Rotterdamse afvalverwerker AVR de OVAM in gebreke heeft gesteld via een gespecialiseerd advocatenkantoor, maar dat de OVAM ter stond alle aantijgingen naast zich heeft neergelegd. Nochtans zou precies de OVAM toch beter moeten weten, aangezien zij reeds in 2013 door de Raad van State in een quasi gelijkaardige zaak (negatie van dwingende EU-afvalregels ten nadele van de Nederlandse afvalgroep van Gansewinkel) werd teruggefloten. Om aan deze als ontoelaatbaar en onwettig beschouwde overheidsinterventie een eind te brengen, zou de OVAM door AVR intussen mogelijks zelfs voor de burgerlijke rechter worden gedaagd. Waarom geraken de Vlaamse afvalovens niet meer vol? De Vlaamse verbrandingsovens geraken niet meer vol, wat de OVAM overigens reeds in zijn advies van 12 juli ll. m.b.t. de ISVAG-vergunningsaanvraag aangaf. Daarom dus heeft de OVAM de uitvoer van afval naar R1-installaties buiten het Vlaams Gewest (waarvoor eerder nochtans exporttoelatingen werden gegeven) aan banden gelegd. Dit is wel degelijk in strijd met de EVOA (EU-afvaloverbrengingsregelgeving) en de EU-afvalkaderrichtlijn. Pervers gevolg evenwel is dat hierdoor ook de export naar veel energie-efficiëntere, klimaatvriendelijker en goedkopere installaties aan banden wordt gelegd. Zie het volgend overzicht van de Nederlandse ovens. Twee daarvan zijn reeds uitgerust met CO2-afvang. Bij twee andere zit CO2-afvang in een vergevorderd stadium (aanbesteding) en bij vier andere ovens wordt het verkend. Zie ook naar de netto CO2-uitstoot per ton en naar de toegekende R1-waarde, die de mate van energie-efficiëntie aangeeft. We kunnen enkel besluiten dat bitter weinig Vlaamse ovens zich daaraan kunnen meten... Wat betreft de verwerkingskosten zelf: In Nederland zitten deze tussen de vork van €60 en €70 per ton . In Vlaanderen volgens het OVAM-rapport “Tarieven en Capaciteiten 2020”: €102/ton ... De OVAM-interventies hollen ook de bevoegdheid van de vergunningverlenende instantie (Vlaams milieuminister Zuhal Demir) uit. Het is zelfs voor een leek duidelijk dat de gewraakte OVAM-interventies alle actueel lopende, maar ook toekomstige vergunningsprocedures inzake afvalverbranding in Vlaanderen impacteren. Op die manier kan er immers nooit een tekort aan afval in Vlaanderen ontstaan. Dankzij de miskenning van duidelijke EU-afval- en mededingingsregels worden de Vlaamse afvalovens - telkens wanneer nodig - kunstmatig gereanimeerd! Dit alles heeft echter een onmiskenbare financiële impact voor ons allemaal, Vlaamse belastingbetalers, aangezien de verwerking van ons afval in Vlaamse afvalovens wel degelijk +/- 20% duurder uitvalt dan bvb in Nederland. En dan zwijgen we nog over de kwalijke rookgasemissies die de gezondheid van de omwonenden van afvalovens in dichtbevolkte gebieden blijven ondermijnen. Aangezien minister Demir over de voorliggende ISVAG-vergunningsaanvraag (opnieuw 20 jaar afvalverbranding met een oven die eind de vorige eeuw werd gerenoveerd en met een jaarcapaciteit van 159 Kton) eerstdaags een beslissing moet nemen, is de vaststelling dat Vlaanderen momenteel kampt met een aanvoertekort dat beduidend groter is de ISVAG-capaciteit een cruciaal element dat absoluut moet doorwegen bij de uiteindelijke beslissing. Dit aanvoertekort zal trouwens alleen nog maar zal groter worden: naar schatting 500 Kton tegen 2030, aldus de OVAM in zijn advies van 12/7 mbt de ISVAG-aanvraag. Redenen : aanvang 2023 en eind 2023 moet nog meer uit het restafval en uit het bedrijfsafval moet worden gesorteerd en tegelijk zijn ook de doelstellingen qua gemeentelijke afvalproductie nog verder aangescherpt. Dit betekent dat er op korte termijn nog veel minder aanvoer van afval naar Vlaamse afvalverbranding zal gaan, terwijl er dit jaar reeds ernstige tekorten werden vastgesteld. Hoe kan je dan als politicus blijven verantwoorden dat je richting de oude ISVAG-afvaloven telkens weer een reddingsboei gooit?

De oude ISVAG-oven wordt door de Gewestelijke Omgevingsvergunningscommissie op bedenkelijke wijze gereanimeerd. In Gazet van Antwerpen en De Tijd van 29/10 vernemen we dat de Gewestelijke Omgevingsvergunningscommissie (GOVC) een gunstig advies heeft verleend voor het verder uitbaten gedurende een termijn van twee jaar van de gewraakte, oude ISVAG-oven te Wilrijk. Binnen die periode moet ISVAG opnieuw studies laten uitvoeren, die dan de basis moeten vormen voor de langetermijn-exploitatie te Wilrijk… Omdat het ongunstig ANB-advies vaststelt dat de ISVAG-aanvraag zonder meer strijdig is met de direct werkende normen van het Natuurbehoudsdecreet (ontoelaatbare stikstofimpact op het VEN-gebied), had de GOVC zich eigenlijk zonder meer dit advies moeten eigen maken en bijgevolg ook een ongunstig koepeladvies moeten uitbrengen. Toch is dit niet gebeurd, wat veel zegt over de objectiviteit en de neutraliteit van deze ambtelijke adviescommissie. Dit betekent echter meteen ook een zoveelste argument (strijdigheid met direct werkende normen), dat in beroep door de Raad voor Vergunningsbetwistingen (RvVb) kan worden gebruikt om een eventuele vergunning gebaseerd op dit erg controversiële GOVC-advies te vernietigen. Hypocrisie-ten-top! Indien de minister het GOVC-advies volgt, betekent dit helemaal niet dat er na afloop van deze termijn in Wilrijk geen afvalverbranding meer zal plaats vinden, maar wel dat ISVAG binnen deze termijn voor de zoveelste maal pogingen kan (en graag zal) ondernemen om aan te tonen dat het ANB-standpunt foutief is. En dat mocht een dezer pogingen slagen, het perspectief van opnieuw 20 jaar afvalverbranding te Wilrijk wel degelijk volledig overeind blijft. Déjà-vu: In alle vorige vergunningsprocedures sinds de eeuwwisseling heeft ISVAG deze tactiek steeds met het grootste succes én met dank van de Vlaamse ambtenarij kunnen huldigen. Nu dreigt dit andermaal te gebeuren. Wie kan überhaupt nog geloof hechten aan een neutrale en objectieve ambtenarij? Toch geven we onze hoop niet volledig op dat de minister in de ISVAG-tactiek meegaat. Het is dus duidelijk dat niemand zich mag laten ringeloren door deze beproefde ISVAG-tactiek. Indien er effectief een vergunning voor “maar” 2 jaar zou worden verleend, zal ons antwoord enkel kunnen bestaan uit een nieuw schorsings- of vernietigingsberoep bij de Raad voor Vergunningsbetwistingen. Met minder zullen de meer dan tweeduizend tweehonderd mensen die zich formeel tegen afvalverbranding in Wilrijk hebben verzet, nooit akkoord gaan.

Enkele leden van Handel en Industrie Werkt (HIW), de koepel van enkele tientallen Wilrijkse en Aartselaarse ondernemers, uitten in Het Laatste Nieuws van 27/10 en ook in De Tijd van 29/10 hun ongerustheid over het voortbestaan van het warmtenet dat de voorbije jaren werd uitgerold vanuit de ISVAG-terreinen richting de Terbekehofdreef, mocht ISVAG als warmteleverancier verdwijnen. De vergunning van de ISVAG-afvaloven werd immers eerder dit jaar vernietigd door de Raad Voor Vergunningsbetwistingen en de gedoogperiode van 6 maanden die ze nog kregen, verstrijkt kortelings op 4 november. De kans dat er voor 4 november een nieuwe vergunning door bevoegd milieuminister Zuhal Demir wordt verleend, is echter zeer groot, gelet op het feit dat de Gewestelijke Omgevingsvergunningscommissie (GOVC) op 28/10 een wel erg controversieel gunstig advies heeft uitgebracht. Nochtans ligt er ook een ongunstig advies voor van het Agentschap voor Natuur en Bos voor, maar het GOVC-advies zet de ISVAG-deur dus opnieuw wagenwijd open. Natuurlijk blijft het zelfs voor minister Demir een ware uitdaging om op vandaag uit te leggen dat nogmaals 20 jaar afvalverbranding in een aftandse oven, in een dichtbevolkt gebied en op een ogenblik dat er volgens de OVAM in Vlaanderen een structureel overschot aan verbrandingscapaciteit bestaat, helemaal geen probleem is. Mocht de minister echter toch de stekker uit de ISVAG-oven trekken, dan kunnen we de HIW-leden meteen geruststellen: het einde van het ISVAG-verhaal te Wilrijk betekent helemaal niet dat er een streep door het warmtenet zou moeten worden getrokken. Uit tabel 9 van de door de stad Antwerpen goedgekeurde Roadmap Warmtenetten 2030 blijkt dat bij Umicore Hoboken 6 MW hoge temperatuur- en 12 MW middentemperatuur-restwarmte aanwezig is. Die 6 MW is het dubbele van wat ISVAG vandaag vanuit de bestaande oven kan leveren (3 MW). Naast Umicore Hoboken, vormen ook de RWZI-installaties van Aquafin in resp. Kielsbroek en in Aartselaar soortgelijke equivalente restwarmte-alternatieven. Er is dus in de omgeving van de Antwerpse zuidrand meer dan voldoende restwarmte en groene warmte beschikbaar om de vanuit de aanwezige warmtenetten te voeden. Daarvoor is de ISVAG-afvalverbrandingsinstallatie dus helemaal niet nodig. Integendeel, een revamp van ISVAG zal de hoeveelheid onbenutte restwarmte alleen maar doen toenemen. Daarnaast kan men toch ook niet buiten de onthutsende vaststelling dat de warmtenetten door ISVAG zelf richting Terbekehof werden uitgerold en bekostigd, zonder dat er enige juridische zekerheid bestond dat ISVAG als warmtebron kon blijven fungeren. Hoe emotioneel thans ook door HIW de noodzakelijkheid wordt bepleit van de ISVAG-oven als warmteleverancier van het warmtenet, het is een feit dat het warmtenet volkomen prematuur werd aangelegd. Het was dus een eenzijdig initiatief van ISVAG omdat de politieke bestuurders dit blijkbaar beschouwden als een unieke levenslijn. Meer nog, diezelfde politieke bestuurders zagen er zelfs geen graten in om de warmtenetten buiten haar terrein tot in de industriezone Terbekehofdreef aan te leggen, met inbegrip van de herstelling van de weginfrastructuur na aanleg. En dit alles op kosten van ISVAG zelf. Lees: met belastinggelden van de brave bewoners van de ISVAG-gemeenten. Gelukkig is daar de vaststelling dat het lot van het warmtenet helemaal niet verbonden is aan het al of niet voortbestaan van ISVAG’s afvalverbrandingsoven. Dit wordt trouwens letterlijk door Fluvius (Eandis-Infrax) uiteengezet in de hierbij gevoegde motiveringsnota aan de Vlaamse overheid (Ruimte Vlaanderen) bij de vergunningsaanvraag voor de aanleg van het warmtenet in Terbekehof Wilrijk. Op pagina 7 kan u zelf lezen: “ Het is evident dat de vervanging van een warmteproducent in een warmtenet mogelijk is, aangezien het aansluiten van nieuwe warmtebronnen net de achterliggende filosofie is van elk warmtenet. Het warmtenet Terbekehof wordt dan ook geconcipieerd om dit mogelijk te maken. Indien ISVAG na 2025 geen warmte meer zou kunnen leveren, zal dit in eerste instantie opgevangen worden door de aanwezig redundantie in het net zijnde door de noodzakelijke op het net geïnstalleerde piek- en backup-centrales. Daarnaast wordt gezocht naar bijkomende oplossingen in de vorm van nieuwe warmteproducenten zoals WKK en/of restwarmte bij bedrijven, warmte van waterzuiveringen, combinaties van thermische en elektrische zonnepanelen, elektriciteitsoverschotten van windmolens in het kader van slimme netten, gebruik van warmtepompen in combinatie met energieopslag, enz… Mogelijks zou ISVAG ook zelf in bijkomende alternatieven kunnen voorzien .” De leden van Handel en Industrie Werkt (HIW), en in het bijzonder de (slechts) drie Wilrijkse KMO-bedrijven die vandaag op het warmtenet zijn aangesloten, hoeven zich dus blijkens de vergunningsaanvraag voor de aanleg van het warmtenet helemaal geen zorgen te maken wat betreft de continuïteit van de voeding van dit warmtenet. Trouwens, gezien het ondermaatse rendement van de ISVAG-oven zullen de genoemde alternatieve warmtebronnen in principe voor een hoger rendement zorgen, zodat op termijn veel meer dan de drie op vandaag aangekoppelde bedrijven zullen kunnen aangekoppeld worden. Erg belangrijk tot slot om op te merken, is het feit dat om de klimaatdoelstellingen van de stad Antwerpen te helpen realiseren, de stopzetting van de ISVAG-activiteiten met zijn significante uitstoot van broeikasgassen niet minder dan een zegen zal zijn.

Zeker niet! Ten eerste is het niet ISVAG, maar wel IGEAN of de gemeenten die zorgen voor de ophaling van de verschillende afvalfracties (PMD, groenafval, papier & karton en restafval.) Dus ook na een sluiting blijft de afvalophaling verzekerd. Ten tweede zijn er meerdere alternatieven voor verbranding van restafval elders in Vlaanderen en zelfs in het buitenland (aan tarieven die bovendien inclusief transport concurrentieel zijn t.o.v. wat ISVAG aanrekent.) Dat de filtering van de schadelijke uitstoot (o.a. CO2 en NOx) in verscheidene alternatieve afvalverbrandingsovens doeltreffender is dan in de oude afvalverbrandingsoven die ISVAG nu nogmaals tracht te hervergunnen, is tot slot een bonus voor mens én milieu die wij als MINAraad alvast toejuichen. Gezien ook dit bijkomend ongunstig advies vanuit het Agentschap Natuur en Bos rekenen we dan ook op het gezond verstand van zowel de GOVC als van Minister Demir om te kiezen voor een gezonder leefmilieu met minder CO2 en zonder ISVAG's overbodige afvalverbrandingsoven.

De nu reeds jarenlang aanslepende vergunningsprocedure van de oude ISVAG-afvaloven kende op 12 oktober een kantelpunt . Op die dag werd door het Agentschap voor Natuur en Bos (ANB) in verband met de ISVAG-aanvraag een negatief advies uitgebracht. Het ANB-advies, dat de MINAraad heeft ontvangen door beroep te doen op de wetgeving 'openbaarheid van bestuur’, brengt met zich mee dat de verdere uitbating van de ISVAG-afvaloven op de huidige locatie onmogelijk wordt omwille van de onvermijdelijke stikstofimpact op het aanpalend VEN-gebied. Deze impact kan eenvoudigweg niet/nooit worden geremedieerd, want zelfs de allerstrengste stikstoffilters zullen niet/nooit kunnen verhinderen dat het aanpalend VEN-gebied op ontoelaatbare wijze door de stikstof- en ammoniakemissies van ISVAG wordt geïmpacteerd. Hoe gaat het nu verder? Door het uitstel - op eenzijdig verzoek van ISVAG – werd de vergadering van 4 oktober van de Gewestelijke Omgevingsvergunningscommissie (GOVC) verplaatst naar 18 oktober. Een negatief advies van een van de adviesinstanties wordt door de GOVC meestal gevolgd. De vaststelling dat het ANB-advies laattijdig werd ingediend, waardoor het stricto senso niet meer bindend is, betekent echter niet dat het door de GOVC of door de instantie die over de vergunningsaanvraag uitspraak doet, zomaar mag worden genegeerd. De Raad voor Vergunningsbetwistingen heeft immers in eerdere dossiers reeds duidelijk aangegeven dat een vergunningverlenende overheid wel degelijk rekening moet houden met de inhoud van laattijdig ontvangen adviezen. Dit voor ISVAG funeste advies betekent zonder meer een ‘gamechanger’, want de MINAraad laat zich graag vertellen dat de Vlaamse milieuminister nog nooit een ongunstig advies van ANB heeft verworpen of genegeerd. We mogen er ons nog wel aan verwachten dat ISVAG met alle mogelijke middelen de wettelijkheid alsook de uitwerking van het ANB-advies in het vergunningstraject zal willen bestrijden. ISVAG moet echter tegelijk ook meer dan een schietgebedje prevelen dat de minister voor 5 november een beslissing neemt. Want vanaf die dag houden de rechtsgevolgen van de vernietigde omgevingsvergunning op te bestaan. In verstaanbaar Nederlands: Vanaf 5 november mag ISVAG in Wilrijk geen afval meer verbranden, behalve wanneer de minister voor 5 november een nieuwe vergunning zou verlenen! En dit laatste is nu precies door het ongunstig ANB-advies wel bijzonder moeilijk geworden…

Tijdens de World Cleanup Day op zaterdag 17 september, verzamelden zo’n 34 inwoners in onze gemeente om vanuit 6 verzamelplaatsen zwerfvuil te ruimen. Een 20-tal vuilniszakken werden verzameld op het Laar, waar de MINA raad de vrijwilligers trakteerde op een hapje en een drankje. Meer info in het persbericht van HLN Met dank aan Ria Thys voor de coördinatie.

Het Departement Omgeving – AGOP Vlaanderen stelt in zijn advies m.b.t. het ISVAG-wijzigingsverzoek vast dat het project-MER niet voorziet in een termijn van 20 jaar. Toch zien de betrokken ambtenaren geen graten in een nieuwe vergunning voor “nogmaals 20 jaar afvalverbranding tussen de mensen”. Meer nog. AGOP Vlaanderen stelt dat, gezien de geplande aanzienlijke investeringen, een afschrijvingstermijn van 30 jaar normaal is. AGOP Vlaanderen is blijkbaar eerder financieel expert dan milieuexpert, want in haar advies verder geen woord over het ontoereikende project-MER, waarmee het ISVAG-wijzigingsverzoek niet alleen volgens ons, maar ook volgens de OVAM, volkomen conflicteert… En ook geen woord over de verplichting om, precies omwille van de geplande aanzienlijke investeringen, een kosten-baten analyse op te maken in overeenstemming met het desbetreffende Ministerieel Besluit. Erg raar, want wij kennen écht geen enkele bank die aan een bedrijf een aanzienlijke lening verstrekt zonder een gedegen financieel plan… Allicht omwille van de anderhalf jaar geleden losgebarsten PFAS-problematiek, waarin de Vlaamse milieuadministraties een zware verantwoordelijkheid torsen, stelt AGOP Vlaanderen wèl voor in de ISVAG-vergunning de volgende bijzondere voorwaarde op te nemen : " De exploitant evalueert binnen een termijn van 6 maanden welke reductietechniek(en) best geïnstalleerd word(t)(en) en welke aanpassingen aan de installatie moeten uitgevoerd worden om een optimale NOx-reductie te bekomen, gekoppeld aan een optimaal energierendement en een optimale verhouding NH3/NOx. Deze evaluatie gaat eveneens gepaard met het resultaat van representatieve metingen van de aanwezigheid van PFAS in de afgassen en een boordeling van de aanvaardbaarheid hiervan inclusief een voorstel tot maatregelen, moest dat nodig blijken. De exploitant bezorgt dit rapport binnen de 6 maanden na datum van dit besluit ter evaluatie aan de afdeling Gebiedsontwikkeling, Omgevingsplanning en -projecten van het departement Omgeving (gop.ant.omgeving@vlaanderen.be), en de afdeling Ecologisch Toezicht van de Vlaamse Milieumaatschappij (vergunningen@vmm.be). " Met andere woorden: We weten het niet zeker, maar we maken ons toch enige zorgen rond de aanwezigheid van deze ‘forever chemicals’ in de Aartselaarse en Wilrijkse omgevingslucht. Van een overheid die over het leefmilieu en de gezondheid van de Vlaming gaat, mag minstens worden verwacht dat ze bij wetenschappelijke onzekerheden handelt overeenkomstig het Europese voorzorgsbeginsel, zoals vermeld in artikel 191 van het verdrag betreffende de werking van de Europese Unie. Dit beginsel beoogt een degelijke milieubescherming met dank aan preventieve besluiten in geval van risico. In de praktijk echter is het toepassingsgebied van het beginsel veel ruimer en strekt het zich tevens uit tot het consumentenbeleid en het beleid van de Europese Unie (EU) inzake voedingsmiddelen, de gezondheid van mensen, dieren en planten. Volgens de Europese Commissie mag het voorzorgsbeginsel worden toegepast wanneer een verschijnsel, een product of een procédé schadelijke gevolgen kan hebben, vastgesteld door middel van een objectieve, wetenschappelijke evaluatie, en indien deze evaluatie niet met voldoende zekerheid kan worden bepaald. Het voorzorgsbeginsel indachtig, zou men bijgevolg mogen verwachten dat AGOP Vlaanderen het verlenen van een vergunning om de ISVAG-oven verder te exploiteren afhankelijk zou stellen van een objectief, wetenschappelijk onderzoek inzake de aanwezigheid van PFAS (POP’s) in de rookgassen van de ISVAG-roosteroven. En dat pas wanneer uit dit onderzoek zou blijken dat er helemaal geen (PFAS-)probleem is, de vergunning ten volle uitwerking kan krijgen Potentiële gezondheidsgevolgen: Op de website van Domus Medica lezen we i.v.m. de gezondheidseffecten van de blootstelling aan PFAS het volgende: " Voor de volgende gezondheidseffecten bestaat evidentie voor een associatie gebaseerd op epidemiologische studies (EFSA 2020): Het immuunsysteem (bij kinderen) is het meest gevoelig. In hoeverre gezondheidseffecten zoals sneller en vaker ziek worden ook echt optreden, is niet te zeggen. Effecten op de ontwikkeling van het ongeboren kind: lager geboortegewicht. Verhoogde cholesterolgehalten. Verstoring van de leverwerking: verhoging van het leverenzym ALT. Daarnaast werden er in epidemiologische studies ook gezondheidseffecten bestudeerd, die wel gevonden werden in proefdieren, maar waarvoor (nog) weinig of geen evidentie voor een associatie bestaat bij de mens (EFSA 2020): Effecten op de voortplanting: minder kans om zwanger te worden. Verhoogd risico op hoge bloeddruk tijdens de zwangerschap en pre-eclampsie. Verstoring van de hormonenbalans van het lichaam: daling van schildklierhormonen (door de Duitse HBM-commissie wel aanzien als gekende associatie). Invloed op groei, leercapaciteit en gedrag van kinderen. Verhogen van het kankerrisico voor o.a. nier- en testiskanker. " Het is duidelijk dat onze strijd lijkt langsom meer tegen windmolens lijkt te gaan en dat er blijkbaar heel wat molenaars bij de Vlaamse milieuadviesinstanties actief zijn! Mogen we dan écht alleen nog heil verwachten van een minister die haar ambtenaren overruled of van de Raad voor Vergunningsbetwistingen, die eerder al in een ISVAG-beroepsdossier besloot dat de adviezen van het VEA inzake de KBA (motivering), van de Gewestelijke Omgevingscommissie inzake de wetgeving behoorlijk bestuur (hoorplicht) en de goedkeuring door van de dienst MER van het project-MER (alternatievenonderzoek) onwettig waren? Want telkens strijdig met de wetgeving die deze specialisten nochtans als hun broekzak dienden te kennen.

De Aartselaarse Milieu & Natuurraad (MINA-raad) wenst te reageren op de kortzichtige oproep van de Boomse burgemeester en milieuschepen om aub de Wilrijkse ISVAG-oven, waarvan Boom rechtstreeks vennoot is, opnieuw te vergunnen. Kortzichtig? Ja, want in Vlaanderen wordt afval goed gesorteerd waardoor de hoeveelheid niet-recycleerbaar restafval daalt en er steeds minder nood zal zijn om restafval te verbranden. In het advies dat OVAM recentelijk gaf n.a.v. de vraag tot hervergunning van de ISVAG-afvalverbrandingsoven staat trouwens te lezen dat in de loop van 2022 verschillende installaties tekorten aan brandbaar afval signaleerden en zelfs reeds aan een verminderde capaciteit hebben moeten werken. Verderop in het advies van OVAM lezen we dat er zeker rekening moet worden gehouden met bestaande doelstellingen voor een verdere daling van het aanbod restafval, met daaropvolgend een evenredige afbouw van de verbrandingscapaciteit. Het Vlaams Energie- en Klimaatplan houdt hierbij rekening met een capaciteitsafbouw van 25% voor de verwerkingsinstallaties voor restafval tegen 2030. Dit komt overeen met een afbouw van ongeveer 500 000 ton van de huidige vergunde verbrandingscapaciteit onder het uitvoeringsplan. Deze feiten in combinatie met de slechte score die Vlaanderen op het vlak van luchtkwaliteit haalt, met een teveel aan stikstof en stikstofdioxide zou bij beleidsverantwoordelijken op àlle niveaus toch een belletje moeten doen rinkelen. Kiest men - kortzichtig - voor financiële return op korte termijn in de vorm van de dividenden die ISVAG nu uitkeert aan hun vennoten, maar met een negatieve impact op mens en milieu die zich later wreken in medische kosten en dure saneringen… Dat die claims niet uit de lucht gegrepen zijn, konden toehoorders gisteren ook horen van Prof. dr. em. N. van Larebeke (UGent en kankerspecialist bij de Hoge Gezondheidsraad) die op een door de MINA-raad georganiseerd persmoment pleitte voor de stopzetting van de verbrandingsactiviteiten op de huidige locatie, omwille van de nabijheid van Aartselaarse én Wilrijkse woonwijken. Mede ook omwille van de negatieve impact van de voertuigen op de A12/N177. Prof. van Larebeke stelde onomwonden dat de negatieve gezondheidseffecten voor de mens gerelateerd aan langdurige blootstelling aan verontreinigde omgevingslucht, inz. stikstof, bijzonder ernstig zijn. En dat dit nogmaals erg duidelijk blijkt uit zeer recente gezondheidsstudies (2020; ’21 en zelfs ’22.) Het is dus helemaal niet “voor de sport” dat de gemeente Aartselaar de strijd voert tegen afvalverbranding op de huidige locatie De kwalijke vaststelling dat ISVAG ruim 13 jaar de boot afhield, ondanks de smeekbede van de gemeente Aartselaar in haar toenmalige bezwaarschrift en de particulieren in hun toenmalige beroepsschrift om aub te investeren in een meer performante stikstoffilter, is bijzonder schrijnend. Immers pas nu gaat ISVAG overstag, zogezegd omdat het voortschrijdend wetenschappelijk inzicht maakt dat de GezondheidsAdviesWaarde voor NOx aangescherpt wordt. Wat wij dus al 13 jaar geleden hebben aangevoerd... Bovendien is het nog maar de vraag of ISVAG überhaupt met haar plannen om eindelijk betere filtering te installeren wil doorgaan. Het advies dat door de OVAM m.b.t. de ISVAG-aanvraag werd verleend, is immers enkel gunstig indien de termijn wordt beperkt tot 2029. Dus niet tot 2042. En meestal wordt het OVAM-advies door de Gewestelijke Omgevingsvergunningscommissie en door de Minister gevolgd. Zoals wij overigens reeds diverse malen hebben gesteld, komt thans ook de OVAM tot het besluit dat het ISVAG-MilieuEffecten-Rapport van 2016 onvoldoende representatief is voor het ISVAG-wijzigingsverzoek en de hieraan gekoppelde aanzienlijke investering. De claim van ISVAG en hun vennoten dat er geen alternatieven zijn voor hun afvalverbrandingsoven is wederom kortzichtig en onjuist. Zo zijn er uiteraard wel alternatieven voorhanden, Zo hebben o.a. Suez, Umicore en Indaver om er maar enkele te noemen al eerder in antwoord op de Request For Information van de Stad Antwerpen aangegeven dat ze perfect in staat zouden zijn om desgevallend in de verbranding van restafval te kunnen voorzien en/of met een veel hoger rendement dan ISVAG een warmtenet zouden kunnen voeden. Zelfs in de onwaarschijnlijke veronderstelling dat er toch ineens een afvalverbrandingstekort zou ontstaan in Vlaanderen, zijn er dankzij de Europese regelgeving inzake vrij verkeer van goederen en diensten alternatieven beschikbaar die een milieuvriendelijkere afvalverwerking bieden. Zo blijkt bijvoorbeeld dat het in april dit jaar aan de OVAM en aan ISVAG gepresenteerde voorstel van de Rotterdamse afvalverwerker AVR, om het ISVAG-afval in Rotterdam te verwerken, niet alleen prijsgunstiger uitvalt voor de burgers, maar bovenal milieuvriendelijker is (30% hoger energetisch rendement) en op korte termijn ook quasi geheel klimaatneutraal (C02-captatie in vergunningsfase). Zelfs al moet er dan eenmalig in op- en/of overslaginfrastructuur worden geïnvesteerd. Waarbij we er helemaal niet voor pleiten dat met AVR in zee moet worden gegaan. Maar waarbij we aantoonbaar bewijzen dat er wel degelijk op alle vlakken (ja, ook op het financiële vlak…) meerwaardige alternatieven bestaan voor de ISVAG-oven, waar het afval intussen al bijna 45 jaar lang in de nabijheid van woonwijken wordt verbrand. Wat dus de bedenkelijke oproep vanuit Boomse hoek betreft, is de nuchtere vaststelling dat deze volledig in lijn ligt met het genoegzaam gekende ISVAG-standpunt. Afval is “big business” en brengt - op kap van de burgers hun portefeuille én gezondheid - veel geld in het (gemeente)laadje. De negatieve impact op de luchtkwaliteit in Vlaanderen is daarbij blijkbaar ondergeschikt. Kortom kortzichtig…

Zowel de stad Antwerpen als de gemeente Aartselaar organiseren het nieuwe openbaar onderzoek van 29 augustus tot 27 september 2022. Er worden ook informatievergaderingen georganiseerd: Door de stad Antwerpen op maandag 5 september 2022 om19u. Inschrijven kan via milieuvergunningen@antwerpen.be met vermelding van dossiernummer OMV_2017007490 en dit tot ten laatste 04/09/2022. Door de gemeente Aartselaar op dinsdag 13 september 2022 om 19u. Locatie: raadzaal gemeente Aartselaar, Baron van Ertbornstraat 1, 2630 Aartselaar . Uw aanwezigheid op deze infovergadering is bijzonder belangrijk! Wat met de bezwaarschriften die in het kader van het eerste openbaar onderzoek werden ingediend? De bezwaarschriften die op geldige wijze werden ingediend i.k.v. het eerste door de stad Antwerpen georganiseerde onderzoek, blijven onverminderd geldig . U hoeft dus niet per se een nieuw bezwaarschrift in te dienen. Maar het staat u uiteraard vrij dit wel te doen! Het voordeel is dat u ditmaal uw bezwaarschrift (opnieuw) kan indienen bij het College van Burgemeester en Schepenen van de gemeente Aartselaar. Van 29/08/2022 tot en met 27/09/2022 kunnen er standpunten, opmerkingen of bezwaren over de aanvraag worden ingediend bij het college van burgemeester en schepenen. Dit kan: Digitaal via het Omgevingsloket - Projectnummer: OMV_2017007490 per brief gericht aan college van burgemeester en schepenen t.a.v. dienst Omgeving/Vergunningen, Baron Van Ertbornstraat 1 te 2630 Aartselaar - Projectnummer: OMV_2017007490 Vermeld ook duidelijk het referentienummer van de gemeente ( 11001/2018/00012 ) op het bezwaarschrift aub. via het formulier op onze website De MINAraad zorgde voor een ontwerp van bezwaarschrift, integraal terug te vinden op onze website . Lees ook ons volgend nieuwsartikel "Oproep tot het indienen van zoveel mogelijk bezwaarschriften"